တစ်လမ်းသွား

"တက်ကြွလှုပ်ရှားသူတွေဟာ အကယ်ဒါးမစ်တွေကို မုန်းလေ့ရှိတယ် ဒါပေမဲ့ အကယ်ဒါးမစ်တွေကို သူတို့ရဲ့ တက်ကြွလှုပ်ရှားမှုအကျိုးတွေအတွက် အသုံးချသင့်တယ်"

တစ်ခါက ကျွန်မ မိတ်‌‌ဆွေတချို့နဲ့ အာလ္လာပသလ္လာပ ပြောနေတုန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အကယ်ဒါးမစ်လို့ ခံယူထားတဲ့ အသိတစ်ယောက်က ကျွန်မကို (လုံးစေ့ပတ်ကျမဟုတ်ပေမဲ့) ပြောခဲ့တဲ့ ဒီစကားကို သွားသတိရမိတယ်

မြန်မာပြည်ပညာရှင်ရပ်ဝန်းဟာ ကျွန်မ တစ်ခါက ရေးခဲ့ဖူးသလိုပဲ ပုံသဏ္ဍာန်ဖမ်းရခက်ပါတယ် ကျွန်မအတွက်က ပညာရှင်ဆိုတာ ကျွန်မတို့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူမှုရေး၊ နိူင်ငံရေး၊ စီးပွားရေး အစရှိတဲ့ အရေးတွေကို လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားရတာ စိတ်ဝင်စားတဲ့သူ၊ ဆင်ခြင်ချင်တဲ့သူမျိုးလို့ ထင်တယ် ပညာရှင် ဖြစ်မဖြစ်မှာ ပါရဂူဘွဲ့တွေ၊ မာစတာဘွဲ့တွေရှိနေတာနဲ့ ပညာရှင် အလိုအလျောက်ဖြစ်မသွားဘူး ပါရဂူဘွဲ့ရှိနေပေမဲ့လည်း ဒီလို စဉ်းစားဆင်ခြင်ရတာကို မကြိုက်နှစ်သက်တဲ့သူတွေ၊ စနစ်တွေကို ပြန်အားပေးအားမြောက်ပြုနေတဲ့သူတွေကို ကျွန်မကတော့ ပညာရှင်လို့လည်း မမြင်ဘူး ပြည်ပမှာတော့ ပညာရှင်ဆိုတာဟာ သက်ဆိုင်ရာနယ်ပယ်တစ်ခုခုမှာ ရယူနိူင်တဲ့ အစွန်းဆုံး ဒီဂရီရှိနေရင် အဲ့ဒီလူကို အဲ့ဒီနယ်ပယ်ဆိုင်ရာ ပညာရှင်အဖြစ် မြင်ယောင်လက်ခံကြတယ် ကျွန်မတို့ မြန်မာနိူင်ငံလို ဖြောင့်ဖြောင့်ဖြူးဖြူး ခန့်မှန်းလို့မရတဲ့ ပညာရေးစနစ်အောက်မှာ ကြီးပြင်းလာတဲ့သူတွေအဖို့တော့ ဘာဘာသာကို လေ့လာထားလို့ ဘာပညာရှင်ပါလို့ တန်းပြီး တွဲမှတ်ယူဖို့က ခက်ခဲတဲ့အတွက် မြန်မာပြည်ပညာရှင်ရပ်ဝန်းဟာ ပုံသဏ္ဍာန်ဖမ်းရခက်တယ်လို့ ကျွန်မ ယူဆရခြင်းဖြစ်ပါတယ်

တစ်ချိန်တည်းမှာလည်း ဒီလို ဖြောင့်ဖြူးမနေတဲ့ ပညာရေးစနစ်‌ထဲကနေ ကောင်းတာတစ်ခုကတော့ မိမိရဲ့ စဉ်းစားဆင်ခြင်မှုတွေကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းကနေ ဘောင်မခတ်ခံရတာမျိုးများလား ကျွန် ဝေဝါးမိတယ် ဒီနေရာမှာ ကျွန်မ ဆိုလိုရင်း မသဲကွဲမှာစိုးလို့ သေချာ ရှင်းပြပါရစေ

မြန်မာပြည်က အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုမှုဟာ အားလုံးသိကြတဲ့အတိုင်း ဆယ်တန်းအောင်အမှတ်ကနေ လူတိုင်းကို ပိုင်းဖြတ်ပေးလိုက်တယ် ဆယ်တန်းအမှတ်ဟာ ကျွန်မတို့ ဘဝတစ်ခုလုံး ဒီအသက်မွေးဝမ်းကြောင်းလုပ်သင့်တယ်လို့ အမိန့်ထုတ်လိုက်တယ် ဒီနေရာမှာလည်း ဒီအခြေအနေကို ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်က အရိပ်အသက်တွေကြောင့်လို့ အာဘော်ထုတ်ကြည့်လို့လည်း ရကောင်းရနိူင်တယ် နိူင်ငံတစ်နိူင်ငံတည်ထောင်ဖို့အတွက် လုပ်သားတွေ မွေးမြူတဲ့နေရာမှာ ဘယ်လုပ်သားဟာ ဘယ်လိုစွမ်းရည်တွေရှိနေလို့ ဘယ်‌လိုနေရာကနေ နိူင်ငံထူထောင်ရေးကို ပါဝင်ရမယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့ လူတစ်ယောက်ချင်းစီဟာ လုပ်သားအနေနဲ့သာ မြင်ယောင်ခံရတာဖြစ်တဲ့အတွက် သူ တကယ် ဘာဖြစ်ချင်တာလဲဆိုတဲ့ သူ့ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒဟာ ဒီနေရာမှာ အများအကျိုးအတွက်စာရင် သိပ်အရေးမပါဘူး လူတွေအချင်းချင်းကြားက မတူညီတဲ့ စွမ်းရည်တွေကို နိူင်ငံတော်က သင့်တော်သလို စီမံလိုက်တယ်

အဲ့ဒီတော့ ဒီလို တင်းကြပ်လှတဲ့ စနစ်တကျစီမံခန့်ခွဲထားတဲ့ နိူင်ငံတော်ရဲ့ လူသားအရင်းအမြစ် အခွဲအစိတ်အောက်မှာ ဘောင်မဝင်တဲ့သူတွေအတွက် မိမိလုပ်ချင်ရာ၊ လုပ်နိူင်ရာကို တခြားသောနည်းလမ်းလည်း မရှိတဲ့အတွက် ဗြောက်သောက်အလုပ်‌တွေ၊ မိမိစိတ်ဝင်စားရာတွေ လုပ်ကိုင်လာကြရတယ် ဥပမာ ကျောင်းတုန်းက ကျွန်မသူငယ်ချင်းတော်တော်များများဟာ ဆေးကျောင်းဝင်ကြတဲ့သူ‌တွေချည်းပါပဲ ပကာသနလည်း ရှိတော့ ဆရာဝန်ဖြစ်ချင်ချင်၊ မချင်ချင် ဆေးကျောင်းဝင်ချင်ကြတာချည်းပါပဲ ဒါပေမဲ့ တော်တော်များများဟာ ဆေးကျောင်းဆင်းပြီးတဲ့အခါ ဆရာဝန်အလုပ်ကို ဝါသနာမပါလို့ တခြားအလုပ်တွေဆီ လိုင်းပြောင်းသွားကြတာ တွေ့ဖူးတယ် တချို့ဆို ကျောင်းတစ်ဝက်တစ်ပျက်နဲ့တင် ရပ်တန့်သွားကြပြီး စီးပွားရေးနယ်ပယ်ထဲ ခြေစုံပစ်ဝင်သွားကြတယ်

(ဒီနေရာမှာ ဆင့်ကဲစဉ်းစားလို့ရတာက နိူင်ငံတော်က လူတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ ဗီဇအရည်အသွေးကို ဆယ်တန်းအမှတ်ကိုကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်ပေမဲ့ အမှန်တကယ်က လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဗီဇဆိုတာဟာ မွေးရာပါပဲ မဟုတ်ဘဲ ၎င်းရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က ထောက်ပံ့ပေးထားတဲ့၊ မထားတဲ့၊ မိဘရဲ့ မိတ်ဆွေအဆက်အသွယ်အစရှိတဲ့ အခြားသော မွေးရာပါမဟုတ်တဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေပြုအကြောင်းရင်းတွေကလည်း အဓိကကျပါဝင်နေတယ် ဆိုတာပဲ ဆယ်တန်းမှာ ကျူရှင်ကောင်းကောင်း ထားနိူင်၊ မထားနိူင်က ဆေးကျောင်းအမှတ်မှီမမှီနဲ့ ဘာ်လောက်အချိုးကျနေမလဲ? ပြောချင်တာက ဘယ်သူကမှ မွေးရာပါ ဆရာဝန်ဗီဇနဲ့ မွေးမလာသလို ဘယ်သူကမှလည်း မွေးရာပါ လူသတ်သမားအနေနဲ့ မွေးလာတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာပဲ တစ်ချိန်တည်းမှာလည်း စနစ်တကျမဟုတ်တဲ့ စာရေးတာတို့၊ အနုပညာတို့လို လမ်းကြောင်းထဲ ဝင်ဖို့ဆိုတာလည်း nepotism လို့ခေါ်တဲ့ မိဘဆွေမျိုး အချိတ်အဆက် ကျောထောက်နောက်ခံ‌တွေ အများကြီး ပါနေပြန်တယ် ကျွန်မ ဆယ်တန်းက‌တည်းက စာရေးရတာ ဝါသနာပါပေမဲ့ အိမ်က စာပေလောကနဲ့ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှု မရှိတဲ့အတွက် ဘယ်ကနေ ဘယ်လို စာတွေ စရေးရမလဲ မသိခဲ့ဘူး အဲ့ခေတ်က Facebook ခေတ်လည်း မဟုတ်သေးတာလည်း ပါမလားတော့ မပြောတတ်)

ဆယ်တန်း‌‌ကျောင်းသား ကျောင်းသူ လူငယ်တွေနဲ့ စကားပြောဖြစ်လို့ သူတို့က ဘာအသက်မွေးဝမ်းကြောင်းလုပ်သင့်သလဲ မေးရင် ကျွန်မကတော့ ဝါသနာပါတာပဲလုပ်လို့ အမြဲပြောလေ့ရှိခဲ့တယ် ဒါပေမဲ့ အခုနောက်ပိုင်း ဒီ ကျွန်မရဲ့ အဖြေကိုလည်း ကျွန်မ ပြန်ပြီး ဆင်ခြင်မိလာတယ်

ဒီနေရာမှာ မြန်မာနိူင်ငံကလို နိူင်ငံတော်က အမိန့်ချပေးတာမဟုတ်တဲ့ အနောက်နိူင်ငံတွေ လွတ်လပ်တဲ့ ပညာရေးဆိုတာနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ချိန်ဆကြည့်ချင်တယ် အနောက်နိူင်ငံတွေမှာ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းအတွက် တက္ကသိုလ်ဘွဲ့ဟာ အရေးအပါဆုံး မှတ်တိုင်တစ်ခုပါပဲ အရင်းရှင်စနစ်ကြီးထွားလာတဲ့နောက် ဘွဲ့ဒီဂရီတွေဟာ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းတစ်ခုသက်သက်သာ မဟုတ်တော့ဘဲ status symbol ဂုဏ်ပကာသနရဲ့ လေဘယ်တွေ ဖြစ်လာတယ် မိမိအထူးပြုထားတဲ့ မေဂျာတွေ၊ မိုင်နာတွေကနေတဆင့် မိမိဟာ ဘာကောင်ပါ၊ ညာကောင်ပါ စသဖြင့် ဘရန်း brand ထုတ်တဲ့ ကြားခံနယ်တွေ ဖြစ်လာတယ် ပညာရေးကို မိမိစိတ်ဝင်စားလို့ သင်ကြားကြတာထက် ဈေးကွက်စီးပွားရေးမှာ အသုံးဝင်သလား၊ ဝင်ဆန့်သလားဆိုတာကို မိဘတွေရော ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေကိုယ်တိုင်ပါ စဉ်းစားလာကြရတယ် ဒီဂရီတွေတင်မကဘူး ကျောင်းတွေရဲ့ နာမည်တွေနောက်ကနေတဆင့် ဒီဂုဏ်ပုဒ်တွေဟာ အရင်းရှင်စနစ်အတောအ‌တွင်းမှာ ဝင်ဆန့်စေတဲ့ ကိရိယာတွေ ဖြစ်လာတယ်

အဲ့ဒီတော့ တစ်ဖက်စွန်းက ကျွန်မတို့ မြန်မာနိူင်ငံမှာလို အစိုးရက သတ်မှတ်ပေးတဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းနောက်က ပညာရေးနဲ့ အနောက်နိူင်ငံတွေက free market သဖွယ်ဖြစ်လာတဲ့ ကိုယ်ကျိုးအတွက် ကြိုက်သလိုယူ၊ သုံး၊ ပြိုင်ဆိုင်ကြတဲ့ ပညာရေးနှစ်မျိုးလုံးဟာ ကျွန်မတို့ လူသားတွေ စဉ်းစားဆင်ခြင်နိူင်စွမ်း၊ စဉ်းစားဆင်ခြင်လိုစွမ်းတွေကို နေရာ ဘယ်လိုမပေးတော့ဘူးလည်းဆိုတာကို ထောက်ပြချင်တယ် လူတစ်ယောက်ကို ကုန်ပစ္စည်းသာသာ ဘရန်းတစ်ခုလိုသာ မြင်ကြတဲ့ ခေတ်မှာ အဲ့ဒီလူဟာ သူ့ဘရန်းသူ ဘာမှန်းမသိရင်၊ ဘရန်းမရှိရင် ငပေါကြီးလို့ အများက မြင်လာကြတယ်

အထက်က ပညာရှင်ဆိုတာ ဘယ်လိုလူလဲဆိုတာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျွန်မ အသိပြောခဲ့တဲ့ စကားဟာ ကျွန်မစိတ်ကို ကသိကအောက် ဖြစ်စေခဲ့တယ် အကယ်ဒါးမီးယားလို့ ခေါ်တဲ့ ပညာရှင်ရပ်ဝန်းမှာ ကျင်လည်လာတာ ၁၀ စုနှစ်တစ်စုလောက်ကြာလှပြီးသကာလ ပညာရှင်ရပ်ဝန်းဟာလည်း အရင်းရှင်စနစ်ရဲ့ ထုတ်ကုန်တစ်ခုလို့ ကျွန်မ သဘောပေါက်လာတယ် အဲ့ဒီလို သဘောပေါက်လာမိတဲ့အတွက် ကျွန်မကိုယ် ကျွန်မ အကယ်ဒါးမစ်ဆိုတဲ့ လေဘယ်ကို ပြောင်ပြောင်ထင်ထင် ခံယူချင်စိတ် မရှိတော့ဘူး လူတစ်ယောက်ချင်းစီဟာ ဘာလို့ တစ်လမ်းသွား လေဘယ်တစ်ခုအောက်မှာပဲ ရှင်သန်ခွင့်ရှိရတာလဲ ကျွန်မ မချင့်မရဲ ဖြစ်မိတယ်

ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်မ စိတ်ဝင်စားတဲ့ လူတွေနဲ့ ပတ်သက်တာတွေကို စဉ်းစားရတာ ကြိုက်တယ် အဲ့ဒီအကြောင်းတွေကို အများနဲ့ ပြောဆိုရတာ ကြိုက်တယ် အပြန်အလှန်မေးခွန်းတွေထုတ်ပြီး နှီးနှောဖလှယ်ကြရတဲ့ စာသင်ခန်းတွေလို ရပ်ဝန်းတွေမှာ မွေ့လျော်မိတယ် ကျွန်မ တွေးမိတာတွေကို စာနဲ့ ချရေးရတာ ကြိုက်တယ်

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ ကြိုက်နှစ်သက်မိတဲ့အရာတွေဟာ အကယ်ဒါးမစ်တွေရဲ့ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေနဲ့ များသောအားဖြင့် (ဒီနေရာမှာ အလုံးစုံမဟုတ်ဘဲ) သွားညီနေပေမဲ့ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ အကယ်ဒါးမစ်ဆိုတဲ့ လေဘယ်မှာတင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘောင်ခတ်လိုက်မိမှာကိုတော့ စိုးရွံ့မိတယ် တစ်နည်းပြောရရင် ကျွန်မ ကြိုက်တဲ့အလုပ်တွေဟာ အကယ်ဒါးမစ်တစ်ယောက်ရဲ့ အလုပ်တာဝန်ဖော်ပြချက်တွေနဲ့ သွားပြီး တိုက်ဆိုင်နေတာပဲ ရှိတယ် အဲ့ဒီဖော်ပြချက်တွေကနေ ကျော်လွန်တဲ့ နှစ်သက်မှုတွေ ကျွန်မမှာ ရှိနေသေးတယ် အကယ်ဒါးမစ်တစ်ယောက်ရဲ့ အလုပ်တာဝန်နဲ့ မညီနေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ နှစ်သက်မှုတွေ၊ စိတ်ဝင်စားမှုတွေကို အကယ်ဒါးမစ်မို့လို့ဆိုပြီး ကျွန်မကိုယ်ကနေ ကျွန်မ လှီးမထုတ်ပစ်လိုက်ချင်ဘူး သူများကနေ ကျွန်မကို အကယ်ဒါးမစ်တစ်ယောက်က အကယ်ဒါးမစ်နေရာမှာပဲနေလို့ စည်းတားလိုက်တာမျိုးလည်း မလိုချင်ဘူး ကျွန်မ လွတ်လပ်ချင်တယ်

ကျွန်မအသိပြောတဲ့ အကယ်ဒါးမစ်တွေကို မုန်းတဲ့ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူတွေဟာ အကယ်ဒါးမစ်တွေကို မုန်းမဲ့အစား အသုံးချသင့်တယ်ဆိုတဲ့ စကားကို ကျွန်မ ဘဝင်မကျမိတာလည်း အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ဖြစ်မယ် ဒီစကားရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ အကယ်ဒါးမစ်တွေဟာ ပိုသိ၊ ပိုတတ်တဲ့သူတွေလို မသိမသာ ယူဆတဲ့ အတွေးအခေါ်တွေ ပါနေတယ် အဲ့ဒီစကားရဲ့ နောက်မှာ ကျွန်မအသိရဲ့ သူ့ကိုယ်သူ အကယ်ဒါးမစ်ဆိုတဲ့ လေဘယ်အောက်မှာ ခဝါချလိုက်တဲ့ ဝန်ခံခြင်းတွေ ပါနေတယ် တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ အကယ်ဒါးမစ်တစ်ယောက်ဟာလည်း တက်ကြွလှုပ်ရှားသူ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူတစ်ယောက်ဟာလည်း အကယ်ဒါးမစ်တစ်ယောက်လို မစဉ်းစား မတွေးခေါ်နိူင်ဘူးဆိုတဲ့ ယူဆချက်တွေ နစ်မြှုပ်ပါဝင်နေတယ်

ကျွန်မအတွက်က မြန်မာပြည်က မဖြောင့်ဖြူးတဲ့ ပညာရေးနောက်က ရနိူင်တဲ့ ကောင်းကျိုးဆိုတာ အရင်းရှင်အနောက်နိူင်ငံတွေက မိမိကိုယ်ကို တပ်ကြတဲ့ လေဘယ်တွေသာ ထုတ်လုပ်ပေးလိုက်တဲ့ လွတ်လပ်ပါတယ်လို့ ထင်ယောင်ထင်မှားပြထားတဲ့ ပညာရေးထက် သာလွန်တဲ့ ရွေ့လျားနိူင်မှု (fluidity)၊ မြင်ယောင်မှု (imagination) တွေကို လမ်းစပေးတာမျိုးပဲ ဖြစ်တယ် (လူတိုင်းက ဒီလမ်းစနောက်ကို လိုက်နိူင်ချင်မှတော့ လိုက်နိူင်မယ်ပေါ့လေ) ဆေးကျောင်းဆင်းပေမဲ့ စာရေးဆရာဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ် ကျောင်းဆရာမဘဝကနေ ကဗျာတွေ ရေးချင်လည်း ရေးမယ် နိူင်ငံတော်ရဲ့ ချုပ်နှောင်မှုဟာ တည်ရှိနေပြီးသားအခြေအနေတစ်ခုအနေနဲ့ အများက လက်ခံထားတာမို့ လူတစ်ယောက်က အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းတစ်ခုကနေ နောက်တစ်ခုပြောင်းချင်လည်း သူဟာ သူရွေးချယ်ခဲ့တဲ့ လမ်းကြောင်းကို မျက်ကွယ်ပြုလိုက်တယ်လို့ ယူဆလေ့သိပ်မရှိကြဘူး စနစ်အောက်နေ ဒီအသက်မွေးဝမ်းကြောင်းလုပ်ချင်ရင် ဒီဒီဂရီတော့ ရမှ ဖြစ်မယ်လို့ အတိအကျ သင်ယူလာရတာမျိုး မဟုတ်တဲ့အတွက် ကိုယ် ဘာဖြစ်ချင်လဲဆိုတာ ကိုယ်တွေးနိူင်ရင် တွေးနိူင်သလောက် ကျယ်ပြန့်နိူင်တယ် (တွေးနိူင်ဖို့ ပညာရေးကတော့ လိုတာပေါ့လေ ဒါပေမဲ့ ဒီစစ်မှန်တဲ့ ပညာရေးဟာ တက္ကသိုလ်နံရံတွေကြား၊ ကျောင်းအုတ်တံတိုင်းတွေနောက်မှာ‌ တွေ့ရခဲတယ်)

ဒါပေမဲ့ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှာ ကြီးထွားလာတဲ့ အရင်းရှင်စနစ်ရဲ့ လှုံဆော်မှုတွေကြောင့် လူတွေဟာ သူဟာ ဘာပါ၊ ညာပါ အစရှိတဲ့ လေဘယ်တွေအောက်ကနေပဲ မိမိကိုယ်ကိုရဲ့ စွမ်းအားတွေကို မြင်တတ်တော့တယ် resume တွေ CV တွေနဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ profile တွေကို ဂိမ်းတစ်ခုထဲက ဇာတ်ကောင်သဖွယ် မွမ်းမံလာကြရတယ် မိမိကိုယ်ကို ‌အကယ်ဒါးမစ်ပါဆိုရင် အကယ်ဒါးမစ်ဆိုတာ ဒါမျိုးတွေပဲ လုပ်ရမယ်ဆိုတဲ့ စည်းတွေ ဘောင်တွေထဲကနေပဲ အလုပ်လုပ်တတ်တော့တယ် အဲ့ဒီဘောင်တွေကနေ ကျော်လာရင် ထိတ်လန့်တကြားဖြစ်ကြတယ် တစ်ချိန်တည်းမှာလည်း မိမိကိုယ်တင်မကဘူး သူများကိုပါ သူတို့တပ်ထားတဲ့ (သို့) သူတို့ရဲ့ ခန့်မှန်းလေဘယ်တွေနဲ့ပဲ မြင်ယောင်ကြည့်ကြတယ် ဒီလူဟာ စာသင်တယ်၊ စာဖတ်တယ် ဒါဆို အကယ်ဒါးမစ်ပဲ၊ ပညာရှင်ပဲလို့ မျက်စိစုံမှိတ် ယုံစားလိုက်ကြတယ် (ယုံစားရင်း ကိုးကွယ်တာရှိသလို ကျွန်မအသိပြောသလို မုန်းတီးတာမျိုးလည်း ရှိနိူင်တယ်) အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မတို့ဟာ ဘယ်နတ်ဘုရားကမှ ပြဌာန်းထားတာ မဟုတ်ဘဲ ကျွန်မတို့ လူအချင်းချင်းကြားမှာ ပြန်ပိတ်နှောင်တဲ့ မျက်စိနဲ့ မမြင်ရတဲ့ လှောင်ချိုင့်တွေ ခေါင်းမှာစွပ်ပြီး ကျင်လည်နေကြတဲ့သူတွေ ဖြစ်လာတယ်

ကျွန်မအမြင်အရတော့ လူရဲ့ စိတ်ဆန္ဒဟာ နက်နဲတယ်၊ အချိန်နဲ့အမျှပြောင်းလဲနေတယ် ကျွန်မတို့ ပြုစုပေးရင် ပြုစုပေးသလောက် ကျွန်မတို့ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှုတွေဟာ အသက်ရှင်နေဆဲကာလတစ်လျှောက် ကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ အသွင်သဏ္ဍာန် ခဏ ခဏ (သို့) အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအတွင်းပြောင်းလဲသွားနိူင်တယ် အဲ့ဒီလို အရှိန်အဝါ‌တွေ ရှိနေတဲ့ လူသားတွေရဲ့ စိတ်ဆန္ဒနဲ့ စွမ်းအားတွေကို ကျွန်မတို့ ဘာလို့ လေဘယ်ဘောင်တစ်ခုတည်းမှာပဲ ခတ်ရတာ ကြိုက်ကြရတာလဲ ကျွန်မ တစ်ခါတစ်ခါ နားမလည်ဘူး အသက်‌လေးပုံတစ်ပုံမှာ ချခဲ့တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အသက်သေသည်အထိ စိတ်ထိပ်တုံးခတ်သလို တစ်စိုက်မတ်မတ်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ လူတိုင်းအတွက် တကယ် သင့်တော်ရဲ့လား? အသက် ၂၀ ကျော် ၂၅ ကာလကနေ စိတ်ဝင်စားခဲ့တဲ့ အရာတွေဟာ ကျွန်မတို့ သက်တမ်းစေ့နေဖြစ်ကြမဲ့အထိ ကျွန်မတို့ စိတ်ကို ဖမ်းစားထားဖို့ ကတိကဝတ်ပြုနိူင်ရဲ့လား?

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က မသိမသာ စည်းတားလိုက်မိတဲ့လှောင်ချိုင့် (သို့) အများက ကျွန်မအပေါ်မှာ မြင်ယောင်လိုက်တဲ့ လှောင်ချိုင့်တွေကြားထဲမှာ ကျွန်မကိုယ် ကျွန်မ ပြန်အံ့ဩစေလောက်တဲ့ စူးစမ်းလိုမှုအသစ်တွေ၊ အချိန်တွေ အသက်တွေ အလေ့အထတွေကို ကျော်လွန်ပြီး ကျွန်မကိုယ် ကျွန်မအဖန်တလဲလဲ ပြန်လည် တီထွင်နိူင်မှုတွေ ကင်းမဲ့တဲ့ဘဝကြီးနဲ့ အသက်ရှင်နေတဲ့ ကာလတစ်ခု ကုန်ဆုံးသွားရမှာကို ကျွန်မ သိပ်ကြောက်မိတယ်

ပုံ - မှောင်မိုက်‌နေသော ဘုရားလှိုဏ်ဂူထဲက လှမ်းတွေ့ရတဲ့ နောက်ကျောပေးထားတဲ့ အလင်းထဲကမိန်းမတစ်ယောက်